Psychoterapia indywidualna
z młodzieżą

Dorastające dziecko zmaga się z wieloma problemami, o których dorośli nawet nie mają pojęcia. Zmieniające się ciało, nieumiejętność sprostania wymaganiom rówieśników, brak zrozumienia u najbliższych czy nieodwzajemnione miłości, to tylko wierzchołek góry lodowej, będącej powodem niepokoju targającego nastolatkiem. Pogorszenie ocen, poddenerwowanie, czy trudności w relacjach z rówieśnikami i dorosłymi są naturalnymi elementami tego niezwykle burzliwego okresu w życiu nastolatka.

Zdarza się, że jego charakter bądź sytuacja rodzinna nie pozwala mu swobodnie dzielić się swoimi problemami, co może prowadzić do różnorodnych zaburzeń, których pierwszym etapem są zachowania, które powinny wzbudzić niepokój u rodziców czy nauczycieli. Wtedy niezbędna jest pomoc specjalistów, którzy pomogą zagubionemu nastolatkowi odnaleźć się w wymagającym środowisku.

Jakie zachowania powinny niepokoić?

Często można zauważyć, że dorośli identyfikują nietypowe postępowanie dziecka z okresem buntu. Jednak są pewne zachowania, które jasno wskazują na problemy, z którymi nie umie sobie ono poradzić. Wśród nich można wyróżnić m.in.:

• objawy psychosomatyczne – dolegliwości cielesne, np. ból brzucha czy głowy, powstałe wskutek silnych emocji targających nastolatkiem.
• zaburzenia jedzenia – chroniczne unikanie posiłków lub nadmierne objadanie się, mogące prowadzić do niebezpiecznych chorób,
• zaburzenia emocjonalne – należy do nich m.in. częsta nieuzasadniona agresja, samookaleczanie czy chwiejność nastrojów.
• zaburzenia w rozwoju – nagminne naruszanie uznawanych norm społecznych i prawnych.

Psychoterapia indywidualna z młodzieżą

Psychoterapia indywidualna z młodzieżą pozwala na przywróceniu dziecku spokoju i poczucia akceptacji oraz zrozumienia zachodzących w nim procesów. Podczas sesji, terapeuta pomaga wypracować umiejętność mówienia o swoich problemach oraz pomaga definiować odczucia, z którymi boryka się młodzież, co może pomóc w przywróceniu równowagi emocjonalnej.

Istnieje cienka granica między normalnym buntem nastolatka a poważnymi zaburzeniami emocjonalnymi. Warto zatem obserwować dziecko i reagować, gdy pojawiają się wątpliwości.